Paardenbloem Taraxacum officinale

Een overblijvende inheemse plant. Heeft de hoofdbloei in het voorjaar maar kan het hele groeiseizoen bloemen geven. De penwortel loopt moeiteloos weer uit na een beschadiging of het afsteken van de plant. Een variabele plant met enorm veel ondersoorten. Een studie op zichzelf enkele daarvan zijn; Zandpaardenbloem, Oranjegele paardenbloem, Duinpaardenbloem, Schraallandpaardenbloem, Haakpaardenbloem, Moeraspaardenbloem. Het ontstaan van deze vele ondersoorten komt door apomixis dit is voortplanting zonder kruisbestuiving. Het bijzondere is dat er amper kruisbestuiving optreed maar een enkele keer. Gebeurt dit een keer en is het een succes volle plant  die zich goed kan redden is er weer een ondersoort ontstaan. Een plantengroep die zich maar heel moeilijk en dan ook nog paardenbloem specialisten in te delen is. De wortel rozet kan eventueel wel een zachte winter overleven. Kan onder gunstige omstandigheden een kleine halve meter worden. De plant groeit bijna overal mits hij maar flink zon krijgt. Het meest komt hij voor op vochtige voedselrijke gronden, in arme of natte omstandigheden wordt hij direct een stuk kleiner. In weilanden en grasachtige vegetaties kan hij zich enorm vermenigvuldigen via het zaad van de bekende zaadbollen. Brengt veel kiemkrachtig zaad voor. Verdraagt betreding en maaien en begrazing. Ook op ruderaal plaatsen kan hij flink voor komen.